Η ΣΟΥΤΡΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΟΥΜΕ
Η Σούτρα της ευλάβειας και του σεβασμού προς τους γονείς
Εκείνη την εποχή, ο Ευλογημένος οδηγούσε τη Μεγάλη Συνάθροιση σε ένα περίπατο προς τα νότια. Ξαφνικά
συνάντησαν τυχαία ένα σωρό από οστά στην άκρη του δρόμου. Ο Ευλογημένος τότε στράφηκε
προς αυτά, έβαλε τα πέντε άκρα του στο έδαφος και υποκλίθηκε με ευλάβεια.
Ο Ανάντα ένωσε τις παλάμες
του και ρώτησε τον Eυλογημένο,“Ο Ταταγκάτα είναι ο Έξοχος Δάσκαλος των τριών βασιλείων1 και ο
ευσπλαχνικός πατέρας των όντων των τεσσάρων ειδών γέννησης.2 Έχει την εκτίμηση και το σεβασμό όλης της συνάθροισης.
Για πιό λόγο τώρα υποκλίνεται σε ένα σωρό από ξερά οστά;”
O Βούδδας
είπε στον Ανάντα, “Mολονότι όλοι σας είσαστε οι πιο στενοί μαθητές μου και για πολύ καιρό είσαστε μέλη της Σάνγκα, ακόμα δεν έχετε αποκτήσει βαθιά κατανόηση. Αυτός ο σωρός από οστά,
θα μπορούσε να ανήκει στους προγόνους μου από προηγούμενες ζωές. Θα μπορούσαν
να είναι οι γονείς μου σε πολλές προηγούμενες ζωές. Για αυτό το λόγο υποκλίνομαι
σε αυτά.” O Βούδδας συνέχισε να μιλάει στον Ανάντα. “Αυτά
τα οστά που κοιτάμε χωρίζονται σε δυο ομάδες. Μια ομάδα αποτελείται από τα οστά των ανδρών, που είναι βαριά
και το χρώμα τους είναι λευκό και η άλλη ομάδα αποτελείται από τα οστά των γυναικών,
που είναι ελαφριά και το χρώμα τους είναι μαύρο.”
O Aνάντα είπε
στο Βούδδα: “Ευλογημένε, όταν οι άντρες είναι εν ζωή, στολίζουν το σώμα τους
με χιτώνες, ζώνες, παπούτσια, καπέλα και άλλα έξοχα ενδύματα, έτσι ώστε να έχουν
ξεκάθαρα μια αρρενωπή εμφάνιση. Όταν οι γυναίκες είναι εν ζωή, φοράνε καλλυντικά,
αρώματα, πούδρες, και λεπτά αρώματα για
να στολίσουν το σώμα τους, έτσι ώστε να έχουν ξεκάθαρα μια θηλυκή εμφάνιση. Άλλα
όταν οι άντρες και οι γυναίκες πεθάνουν, το μόνο που μένει είναι τα οστά τους.
Πώς μπορεί κάποιος να τα απαριθμήσει χωριστά; Σε παρακαλώ δίδαξε μας πως να τα ξεχωρίσουμε.”
O Βούδδας
απάντησε στον Ανάντα, “Εάν οι άντρες, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, μπαίνουν
σε ναούς, ακούνε τις εξηγήσεις των Σούτρα και των κειμένων της Βινάγια, έχουν σεβασμό
προς τα Τρία Πετράδια, και απαγγέλλουν τα ονόματα των Βούδδα, τότε όταν πεθάνουν
τα οστά τους θα είναι βαριά και άσπρα στο χρώμα. Οι περισσότερες γυναίκες στον κόσμο
έχουν λίγη σοφία και είναι γεμάτες με συναίσθημα. Γεννάνε και ανατρέφουν παιδιά,
αισθανόμενες ότι αυτό είναι το καθήκον τους. Κάθε παιδί εξαρτάται από το γάλα
της μητέρας του για να ζήσει και να τραφεί, και αυτό το γάλα είναι ένας μετασχηματισμός
του αίματος της μητέρας. Κάθε παιδί πίνει χίλια διακόσια γαλόνια από το γάλα
της μητέρας του. Εξαιτίας αυτής της εξάντλησης του σώματος της μητέρας μέσω του
οποίου το παιδί παίρνει γάλα για να τραφεί, η μητέρα φθείρεται και καταβάλλεται
και έτσι τα οστά της έχουν μαύρο χρώμα και είναι ελαφριά.”
Όταν ο Ανάντα άκουσε αυτά τα λόγια, αισθάνθηκε ένα
πόνο στην καρδιά σαν να τον είχαν μαχαιρώσει και έκλαψε σιωπηλά. Είπε στον Ευλογημένο,
“Πώς μπορούμε να ανταποδώσουμε την καλοσύνη και την αρετή της μητέρας μας;”
Ο Βούδδας είπε στον
Ανάντα,“ Άκου προσεκτικά και θα σου το εξηγήσω λεπτομερώς. Το έμβρυο αναπτύσσεται στη μήτρα
της μητέρας για 10 σεληνιακούς μήνες. Τι πίκρες βιώνει καθώς (το έμβρυο) παραμένει
εκεί! Τον πρώτο μήνα της εγκυμοσύνης, η ζωή του εμβρύου είναι τόσο επισφαλής όσο
η δροσοσταλίδα πάνω στο χορτάρι: πιθανότατα δεν θα παραμένει από το πρωί μέχρι
το απόγευμα άλλα θα έχει εξατμιστεί μέχρι το μεσημέρι!
Κατά το δεύτερο σεληνιακό
μήνα, το έμβρυο πήζει σαν γιαούρτι. Τον τρίτο μήνα είναι σαν πηγμένο αίμα. Κατά
τον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης το έμβρυο αρχίζει να παίρνει μια ελαφρώς ανθρώπινη
μορφή. Κατά τον πέμπτο μήνα τα πέντε άκρα του παιδιού, δυο πόδια, δυο χέρια και
το κεφάλι, αρχίζουν να σχηματοποιούνται. Στον έκτο σεληνιακό μήνα της εγκυμοσύνης,
το παιδί αρχίζει να αναπτύσσει τις ουσίες των έξι αισθητηρίων ικανοτήτων: των ματιών,
των αυτιών, της μύτης, της γλώσσας, του σώματος και της νοητικής ικανότητας.
Κατά τον έβδομο μήνα έχουν σχηματιστεί τα τριακόσια εξήντα οστά και αρθρώσεις και
έχουν ολοκληρωθεί οι ογδόντα τέσσερεις χιλιάδες πόροι των μαλλιών. Στον όγδοο σεληνιακό
μήνα της εγκυμοσύνης η νοημοσύνη και τα εννέα ανοίγματα3 έχουν σχηματιστεί.
Μέχρι τον ένατο μήνα το έμβρυο έχει μάθει να αφομοιώνει τα διάφορα θρεπτικά συστατικά
από τις τροφές που τρώει. Για παράδειγμα μπορεί να αφομοιώσει την ουσία των ροδάκινων,
των αχλαδιών, ορισμένων ριζών και τα πέντε είδη σιτηρών.
Μέσα στο σώμα της μητέρας,
τα συμπαγή εσωτερικά όργανα που χρησιμεύουν για αποθήκευση κρέμονται προς τα κάτω,
ενώ τα κούφια εσωτερικά όργανα που χρησιμεύουν για επεξεργασία, κινούνται σπειροειδώς
προς τα πάνω. Αυτά μπορεί να παρομοιαστούν
με τα τρία βουνά που προβάλλουν από την επιφάνεια της γης. Μπορούμε να αποκαλέσουμε
αυτά τα βουνά Όρος Σουμερού, Κάρμα Όρος και Αίμα Όρος.4
Αυτά τα βουνά συναντιούνται και σχηματίζουν μια οροσειρά
με την μορφή κορυφών προς τα πάνω και κοιλάδων προς τα κάτω. Παρομοίως, η πήξη
του αίματος της μητέρας από τα εσωτερικά της όργανα, δημιουργεί μια μοναδική ουσία,
που γίνεται η τροφή του παιδιού.
Κατά το δέκατο μήνα
της εγκυμοσύνης το σώμα του εμβρύου έχει ολοκληρωθεί και είναι έτοιμο να γεννηθεί.
Αν το παιδί έχει εξαιρετική ευλάβεια, θα εμφανιστεί με τις παλάμες του ενωμένες
σαν ένδειξη σεβασμού και η γέννα θα είναι ήρεμη και ευοίωνη. Η μητέρα δεν θα πληγωθεί από
τη γέννα και δεν θα υποφέρει από πόνους. Αν όμως το παιδί είναι εξαιρετικά επαναστατικό
από την φύση του, ικανό να κάνει τις πέντε πολύ αρνητικές πράξεις, τότε θα πληγώσει
τη μήτρα της μητέρας, θα ξεσκίσει την καρδιά και το συκώτι της μητέρας, η θα μπλεχτεί
στα οστά της μητέρας. Η αίσθηση της γέννας
θα είναι σαν να την κόβουν χίλια μαχαίρια, η σαν δέκα χιλιάδες κοφτερά σπαθιά
να πληγώνουν την καρδιά της. Αυτές είναι οι αγωνίες που συνδέονται με την γέννηση
ενός ανυπάκουου και επαναστατικού παιδιού.
Πιο αναλυτικά, υπάρχουν
δέκα είδη καλοσύνης που προσφέρει η μητέρα στο παιδί:
· H πρώτη είναι η καλοσύνη της παροχής προστασίας
και φροντίδας στο παιδί ενόσω αυτό είναι στη μήτρα.
· Η δεύτερη είναι η καλοσύνη να υπομένει
τη δυστυχία κατά την γέννα.
· Η τρίτη είναι η καλοσύνη του να ξεχνά όλους τους πόνους μόλις το παιδί γεννηθεί.
· Η τέταρτη είναι η καλοσύνη του να τρώει
εκείνη το πικρό και να φυλάσσει το γλυκό για το παιδί.
· Η πέμπτη είναι η καλοσύνη του να μεταφέρει
το παιδί σε ένα στεγνό μέρος ενώ η ίδια ξαπλώνει στα βρεγμένα.
· Η έκτη είναι η καλοσύνη του να θηλάζει
το παιδί, να το τρέφει και να το μεγαλώνει.
· Η έβδομη είναι η καλοσύνη του να καθαρίζει
τις ακαθαρσίες.
· Η όγδοη είναι η καλοσύνη να σκέπτεται
πάντα το παιδί όταν αυτό ταξιδεύει μακριά.
· Η ένατη είναι η καλοσύνη της αληθινής
φροντίδας και στοργής.
· Η δεκάτη είναι η καλοσύνη της ύστατης
συμπόνιας και κατανόησης.
1. H καλοσύνη της παροχής
προστασίας και φροντίδας ενόσω το παιδί είναι στη μήτρα.
Μέχρι σε αυτή τη ζωή
το παιδί να μπει στη μήτρα της μητέρας,
οι αιτίες και οι συνθήκες
από συσσωρευμένα κάλπα αυξάνονται έντονα.
Καθώς οι μήνες περνούν τα πέντε ζωτικά όργανα σχηματίζονται,
Μέσα σε επτά εβδομάδες τα έξι όργανα των αισθήσεων αρχίζουν
να αναπτύσσονται.
Το σώμα της μητέρας γίνεται βαρύ σαν το βουνό,
Η ακινησία και οι κινήσεις του εμβρύου είναι σαν την καταστροφή
από τον άνεμο στο τέλος του κάλπα.
Τα κομψά ρούχα της μητέρας δεν της κάνουν πια,
Και ο καθρέφτης της μαζεύει σκόνη.
2. Η καλοσύνη να υπομένει
τη δυστυχία κατά τη γέννα.
Η εγκυμοσύνη διαρκεί για δέκα σεληνιακούς μήνες
Και ολοκληρώνεται με τους πόνους του τοκετού καθώς η γέννηση
πλησιάζει.
Εν τω μεταξύ, κάθε πρωί η μητέρα είναι σοβαρά άρρωστη
Και κάθε μέρα έχει υπνηλία και νωθρότητα.
Ο φόβος της και η ταραχή της είναι δύσκολο να περιγραφούν,
Θλίψη και δάκρυα γεμίζουν το στήθος της.
Με οδύνη λέει στην οικογένεια της ότι φοβάται ότι θα την
προλάβει ο θάνατος.
3. Η καλοσύνη του
να ξεχνά όλο τον πόνο μόλις το παιδί γεννηθεί.
Την ημέρα που η ευσπλαχνική μητέρα γεννά το παιδί,
Τα πέντε όργανα της είναι τελείως εκτεθειμένα.
Το αίμα τρέχει όπως όταν σφάζουν ένα αρνί,
Αφήνοντας την τελείως εξαντλημένη στο σώμα και το νου.
Παρόλα αυτά, όταν ακούσει ότι το παιδί είναι υγιές,
Την πλημμυρίζει διπλάσια χαρά,
Όμως μετά τη χαρά, η θλίψη επιστρέφει,
Και η αγωνία στρίβει τα σωθικά της.
4. Η καλοσύνη
να τρώει η ίδια το πικρό και να φυλά το γλυκό για το παιδί.
Η καλοσύνη και των δυο γονέων είναι βαθιά,
Η στοργή τους και η φροντίδα τους δεν σταματά ποτέ.
Ασταμάτητα, η μητέρα φυλά το γλυκό για το παιδί,
Και χωρίς παράπονο
καταπίνει η ίδια το πικρό.
Η αγάπη της είναι δυνατή και το συναίσθημα της είναι ανυπόφορο,
Η καλοσύνη της είναι βαθιά το ίδιο και η συμπόνια της.
Θέλοντας μόνο το παιδί να είναι χορτάτο,
Η ευσπλαχνική μητέρα δεν μιλά για τη δική της πείνα.
5. Η καλοσύνη να μεταφέρει το παιδί της σε ένα
στεγνό μέρος ενώ η ίδια να ξαπλώνει στα βρεγμένα.
Η μητέρα είναι πρόθυμη να βραχεί έτσι ώστε το παιδί να
είναι στεγνό.
Με τα δυο στήθια της ικανοποιεί την πείνα και τη δίψα
του,
Σκεπάζοντας το με το μανίκι της, το προστατεύει από τον αέρα
και το κρύο.
Μέσα από καλοσύνη, το κεφάλι της σπάνια ξεκουράζεται στο
μαξιλάρι,
Και παρόλα αυτά το κάνει με χαρά.
Μέχρι το παιδί να είναι άνετα,
Η αφοσιωμένη μητέρα δεν επιζητά την δική της ανακούφιση.
6. Η καλοσύνη του
να θηλάζει το παιδί, να το τρέφει και να το μεγαλώνει.
Η αφοσιωμένη μητέρα
είναι σαν την τεράστια γη.
Ο σθεναρός πατέρας είναι σαν τον περικλείοντα ουρανό.
Ο ένας προστατεύει από πάνω, ο άλλος στηρίζει από κάτω.
Η καλοσύνη των γονιών είναι τέτοια
που δεν γνωρίζουν
έχθρα η θυμό για τους απογόνους τους,
και δεν είναι δυσαρεστημένοι ακόμα και αν το παιδί γεννήθηκε
ανάπηρο.
Μετά την εγκυμοσύνη και την γέννηση του παιδιού,
Οι γονείς μαζί, το φροντίζουν και το προστατεύουν μέχρι
να πεθάνουν.
7. Η καλοσύνη του
να καθαρίζει τις ακαθαρσίες.
Στην αρχή είχε ένα ωραίο πρόσωπο και ένα όμορφο σώμα,
Το πνεύμα της ήταν δυνατό και δραστήριο.
Οι βλεφαρίδες της ήταν σαν την φρέσκια πράσινη ιτιά,
Και η επιδερμίδα της θα έκανε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο
να ντρέπεται.
Όμως η καλοσύνη της είναι τόσο βαθιά που θα παραμελήσει
το όμορφο πρόσωπό της.
Μολονότι καθαρίζοντας τις ακαθαρσίες βλάπτει τον οργανισμό
της,
Η αφοσιωμένη μητέρα δρα αποκλειστικά και μόνο για το καλό
των παιδιών της και ηθελημένα αφήνει την ομορφιά της να φθίνει.
8. Η καλοσύνη να σκέπτεται πάντα το παιδί όταν αυτό ταξιδεύει
μακριά. Είναι
δύσκολο να υπομένουμε το θάνατο των αγαπημένων, Όμως και ο χωρισμός
είναι επώδυνος.
Όταν το παιδί ταξιδεύει μακριά,
Η μητέρα ανησυχεί στο χωριό της.
Από το πρωί μέχρι το βράδυ, η καρδιά της είναι με το παιδί
της,
Και χιλιάδες δάκρυα πέφτουν από τα μάτια της.
Σαν την μαϊμού κλαίγοντας σιωπηλά με αγάπη για το παιδί
της,
Σιγά σιγά η καρδιά της πάει να σπάσει.
9. Η καλοσύνη της αληθινής
φροντίδας και στοργής.
Πόσο δυνατή είναι η καλοσύνη των γονιών και το συναισθηματικό
τους ενδιαφέρον!
Η καλοσύνη τους είναι βαθιά και δύσκολο να την ανταποδώσουμε.
Πρόθυμα υπομένουν δυστυχία για το συμφέρον του παιδιού
τους.
Εάν το παιδί δουλεύει σκληρά οι γονείς στενοχωριούνται.
Αν ακούσουν ότι έχει ταξιδέψει μακριά,
Ανησυχούν ότι το βράδυ θα πρέπει να πλαγιάσει στο κρύο.
Ακόμα και ένας στιγμιαίος πόνος που υποφέρουν τα παιδιά τους,
Θα προκαλέσει στους γονείς παρατεταμένη στενοχώρια.
10. Η καλοσύνη
της ύστατης συμπόνιας και κατανόησης.
Η καλοσύνη των γονιών είναι βαθιά και σημαντική.
Το τρυφερό τους ενδιαφέρον δεν σταματά ποτέ.
Από την στιγμή που ξυπνούν κάθε πρωί, οι σκέψεις τους είναι στα παιδιά τους
Ανεξάρτητα αν τα παιδιά είναι κοντά ή μακριά,οι γονείς τα σκέπτονται συχνά.
Ακόμα και αν μια μητέρα ζήσει για εκατό χρόνια,
Θα ανησυχεί συνεχώς για το παιδί της που θα είναι ογδόντα χρονών!
Θέλετε να ξέρετε πότε αυτή η καλοσύνη και αγάπη τελειώνει;
Δεν εξασθενεί ούτε καν μέχρι το τέλος της ζωής της.
Ο Βούδδας είπε στον Ανάντα: “ Όταν στοχάζομαι
τα αισθανόμενα όντα, μολονότι βλέπω ότι έχουν γεννηθεί άνθρωποι, παρόλα αυτά,
είναι ανόητα και ηλίθια στις σκέψεις και τις πράξεις τους. Δεν σκέπτονται την μεγάλη
καλοσύνη των γονιών τους και την αρετή τους. Είναι ασεβή και γυρίζουν τις πλάτες
τους στην καλοσύνη και στην ευπρέπεια. Τους λείπει η ανθρωπιά δεν είναι ούτε ευσεβή,
αλλά ούτε και συμμορφώνονται.
Κατά τη διάρκεια των δέκα μηνών που η μητέρα κυοφορεί το παιδί,
αισθάνεται ενόχληση κάθε φορά που σηκώνεται, σαν να σήκωνε ένα βαρύ φορτίο. Σαν
ένα χρόνιο άρρωστο, είναι ανίκανη να κρατήσει κάτω την τροφή της και ότι πίνει.
Όταν έχουν περάσει οι δέκα μήνες και έρχεται η ώρα της γέννας, υπομένει όλων
των ειδών τους πόνους και τις δυστυχίες, έτσι ώστε το παιδί να μπορέσει να γεννηθεί.
Φοβάται για τον θάνατό της, όπως ένα γουρούνι ή ένα πρόβατο που περιμένει τη σφαγή
του. Στη συνέχεια το αίμα πλημμυρίζει το πάτωμα. Αυτές είναι οι δυστυχίες που υπομένει.
Όταν το παιδί έχει γεννηθεί,
φυλά για αυτό ότι είναι γλυκό, και η ίδια καταπίνει ότι είναι πικρό. Βαστάζει το παιδί και το ταΐζει, καθαρίζει τις ακαθαρσίες.
Δεν υπάρχει κανένας μόχθος ούτε δυσκολία που να μην υπομένει πρόθυμα για το καλό
του παιδιού της. Υπομένει και το κρύο και τη ζέστη χωρίς ούτε καν να αναφέρει
τι πέρασε. Δίνει το στεγνό μέρος στο παιδί της και η ίδια κοιμάται στην αποθήκη.
Για τρία χρόνια ταΐζει το παιδί με γάλα, που έχει μετασχηματιστεί από το αίμα
του σώματος της.
Καθώς αυτά
ωριμάζουν και ενηλικιώνονται, οι γονείς συνεχώς τα
συμβουλεύουν και τα καθοδηγούν, στην ευπρέπεια και την ηθική. Κανονίζουν τους γάμους
για αυτά, τους παρέχουν ιδιοκτησία και πλούτο, η επινοούν τρόπους ώστε να τον αποκτήσουν
για λογαριασμό τους. Αναλαμβάνουν με τρομερό ζήλο και μόχθο αυτήν την υπευθυνότητα
και ταλαιπωρία και πoτέ δεν μιλούν για τη φροντίδα τους και την καλοσύνη τους.
Όταν ο γιος ή η κόρη
αρρωστήσουν, οι γονείς ανησυχούν και φοβούνται σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσαν
ακόμα και οι ίδιοι να αρρωστήσουν. Παραμένουν στο πλευρό του παιδιού
φροντίζοντάς το συνεχώς και μόνο όταν το παιδί γίνει καλά, οι γονείς είναι ξανά
χαρούμενοι. Με αυτό τον τρόπο, φροντίζουν και μεγαλώνουν τα παιδιά τους, τρέφοντας
την ελπίδα ότι οι απόγονοι τους σύντομα θα μεγαλώσουν και θα ενηλικιωθούν.
Τι κρίμα που τα παιδιά
σε ανταπόδοση πολύ συχνά είναι ασεβή! Μιλώντας με συγγενείς που θα έπρεπε να
τους σέβονται, τα παιδιά δεν δείχνουν ελαστικότητα. Όταν οφείλουν να είναι ευγενικά,
δεν έχουν τρόπους. Αγριοκοιτάζουν αυτούς που θα έπρεπε να σέβονται, προσβάλλοντας
τους θείους και τις θείες τους. Επικρίνουν τα αδέλφια τους και καταστρέφουν
κάθε οικογενειακό αίσθημα που μπορεί να υπήρχε ανάμεσα τους. Τέτοια παιδιά δεν έχουν
σεβασμό η αίσθηση ευπρέπειας.
Τα παιδιά μπορεί να
καθοδηγήθηκαν σωστά, άλλα αν είναι ασεβή, δεν θα λάβουν υπόψη τους τις οδηγίες ούτε
θα υπακούουν τους κανόνες. Σπάνια θα βασίζονται στην καθοδήγηση των γονιών.
Είναι ανταγωνιστικά και επαναστατικά όταν συναναστρέφονται με τα αδέλφια τους.
Μπαινοβγαίνουν στο σπίτι χωρίς πότε να ενημερώνουν τους γονείς τους. Τα λόγια τους
είναι πολύ αλαζονικά, το ίδιο και οι πράξεις τους και δρουν παρορμητικά χωρίς
να συμβουλεύονται άλλους. Τέτοια παιδιά αδιαφορούν για τις παραινέσεις και τις τιμωρίες
που θεσπίζουν οι γονείς τους και αδιαφορούν για τις προειδοποιήσεις των θείων τους. Αλλά, ταυτόχρονα είναι ανώριμα
και πάντα χρειάζονται τη φροντίδα και την προστασία των μεγαλυτέρων.
Καθώς μεγαλώνουν, γίνονται
όλο και πιο πολύ πεισματάρικα και ανεξέλεγκτα. Είναι τελείως αγνώμονα και τελείως
ατίθασα. Είναι προκλητικά και μισητά, απορρίπτοντας και την οικογένεια και τους
φίλους. Γίνονται φίλοι με κακούς ανθρώπους και κάτω από την επήρειά τους σύντομα
υιοθετούν τις ίδιες κακές συνήθειες. Αυτό που είναι λάθος, το παίρνουν σαν σωστό.
Τέτοια παιδιά μπορεί
να δελεαστούν από τους άλλους, να αφήσουν τις οικογένειες τους και να διαφύγουν
για να ζήσουν σε άλλες πόλεις, αποκηρύττοντας έτσι τους γονείς τους και απορρίπτοντας
την πόλη που γεννήθηκαν. Μπορεί να γίνουν πωλητές ή δημόσιοι υπάλληλοι που φθείρονται
μέσα στην άνεση και την πολυτέλεια. Ίσως να παντρευτούν βιαστικά και αυτός ο νέος
δεσμός, να είναι ένα ακόμα εμπόδιο που τα αποτρέπει για μεγάλα χρονικά διαστήματα
να γυρίσουν στο σπίτι.
Μπορεί αυτά τα παιδιά πηγαίνοντας να ζήσουν σε άλλες πόλεις, να
είναι απρόσεκτα και να βρεθούν μπλεγμένα σε συνωμοσίες ή κατηγορούμενα ότι έκαναν κάτι
κακό. Ίσως άδικα να κλειστούν στη φυλακή. Ή θα μπορούσαν να αρρωστήσουν και να πιαστούν
στα δίχτυα των συμφορών και των στερήσεων, υποκείμενα το μεγάλο πόνο της φτώχειας, της πείνας και της ισχνότητας. Αλλά
εκεί κανείς δεν θα τα φροντίσει. Κάτω από την περιφρόνηση και την αντιπάθεια
των άλλων, θα μείνουν εγκαταλειμμένα στους δρόμους. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, ίσως
η ζωή τους να φτάσει στο τέλος της. Κανείς δεν σκοτίζεται να προσπαθήσει να τα σώσει.
Τα σώματα τους πρήζονται, σαπίζουν, αποσυντίθενται, είναι εκτεθειμένα στον ήλιο
και τα παρασέρνει ο άνεμος. Αυτά τα παιδιά φτάνουν στην “τελική
τους ανάπαυση” με τα οστά τους τελείως διαλυμένα και σκόρπια, στους δρόμους μιας άλλης πόλης. Αυτά τα παιδιά δεν θα έχουν ξανά
τη χαρά να ξανασμίξουν με τους συγγενείς και το σόϊ τους, ούτε θα γνωρίσουν ποτέ ότι, οι ηλικιωμένοι γονείς τους θρηνούν
και ανησυχούν για αυτά. Οι γονείς μπορεί να τυφλωθούν από το κλάμα η να αρρωστήσουν
από υπερβολική θλίψη και απόγνωση. Κρατώντας συνεχώς την ανάμνηση των παιδιών
τους, ίσως να πεθάνουν, αλλά ακόμα και αν γίνουν φαντάσματα, η ψυχή τους εξακολουθεί
να προσκολλάται σε αυτή την προσήλωση και δεν μπορούν να την εγκαταλείψουν.
Κάποια άλλα από
αυτά τα ασεβή παιδιά μπορεί να μην έχουν ενδιαφέρον για μάθηση, αλλά αντίθετα να
έχουν ενδιαφέρον για περίεργα και αλλόκοτα δόγματα. Τέτοια παιδιά μπορεί να
είναι άτιμα, αγενή και ξεροκέφαλα, να γοητεύονται από ασκήσεις που δεν έχουν κανένα
όφελος. Μπορεί να εμπλακούν σε διαμάχες και ληστείες και να έχουν προβλήματα με
τις αρχές, εξαιτίας του ποτού και της χαρτοπαιξίας. Σαν να μην έφτανε η δική
τους διαφθορά, παρασύρουν επίσης και τα αδέλφια τους, προκαλώντας επιπλέον δυστυχία
στους γονείς τους.
Αν τέτοια παιδιά μένουν
στο σπίτι, φεύγουν νωρίς το πρωί και δεν επιστρέφουν παρά μέχρι αργά το βράδυ. Ποτέ
δεν ρωτούν αν οι γονείς τους είναι καλά, ούτε φροντίζουν ώστε να μην υποφέρουν
από τη ζέστη και το κρύο. Δεν αναρωτιώνται καθόλου για την ευημερία των γονιών τους, ούτε καν κατά την
πρώτη και τη δεκάτη πέμπτη μέρα του σεληνιακού μήνα. Στην πραγματικότητα ποτέ
δεν συμβαίνει σε αυτά τα ασεβή παιδιά να ρωτήσουν αν οι γονείς τους κοιμήθηκαν άνετα
ή αναπαύτηκαν ήρεμα. Τέτοια παιδιά απλά δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την ευημερία
των γονιών τους. Όταν οι γονείς αυτών των παιδιών γερνούν και η εμφάνιση τους γίνεται
ολοένα πιο ρυτιδιασμένη και ισχνή, αισθάνονται ντροπή να τους βλέπουν δημόσια και
υφίστανται κακομεταχείριση και καταπίεση.
Τέτοια ασεβή παιδιά
μπορεί να καταλήξουν με ένα πατέρα που είναι χήρος η μια μητέρα που είναι χήρα.
Οι απομονωμένοι γονείς είναι εγκαταλελειμμένοι σε άδεια σπίτια, αισθανόμενοι
σαν ξένοι μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Μπορεί να υποφέρουν από το κρύο και την πείνα,
όμως κανείς δεν λαμβάνει υπόψη του την άθλια κατάσταση τους. Ίσως να θρηνούν ασταμάτητα
από το πρωί μέχρι το βράδυ με οδυρμούς και αναστεναγμούς. Είναι σωστό ότι θα έπρεπε
τα παιδιά να εφοδιάζουν τους ηλικιωμένους γονείς με καλή τροφή και ποτό,
αλλά τα ανεύθυνα παιδιά είναι βέβαιο ότι θα παραβλέπουν
τις υποχρεώσεις τους. Αν ποτέ επιχειρήσουν να βοηθήσουν τους γονείς τους με οποιοδήποτε
τρόπο, αισθάνονται ντροπή και φοβούνται ότι ο κόσμος θα γελά μαζί τους. Παρόλα
αυτά τέτοιοι απόγονοι μπορεί να σπαταλούν πλούτο και τροφή για τις γυναίκες
τους και τα παιδιά τους αδιαφορώντας για το μόχθο και την κούραση που συνεπάγεται
κάτι τέτοιο. Άλλα ασεβή παιδιά μπορεί να είναι τόσο τρομοκρατημένα από τις γυναίκες
τους, που συνεργάζονται σε όλες τις επιθυμίες τους. Αλλά όταν τους ικετεύουν οι
γονείς τους ή οι πρεσβύτεροι, τους αγνοούν και δεν στενοχωριούνται καθόλου από
τις παρακλήσεις τους.
Υπάρχει περίπτωση
οι κόρες να ήταν αρκετά ευσεβείς προς τους γονείς τους πριν από τον γάμο τους, αλλά
μετά όταν παντρεύονται σιγά-σιγά να γίνονται αντιδραστικές. Αυτή η κατάσταση μπορεί
να είναι τόσο ακραία που αν οι γονείς τους δείξουν ακόμα και τα ελάχιστα σημάδια
δυσαρέσκειας, τότε οι κόρες γίνονται μισητές και εκδικητικές απέναντι τους. Παρόλα
αυτά ανέχονται τις προσβολές και τα κτυπήματα των συζύγων τους με χαριτωμένη διάθεση,
έστω και αν οι σύζυγοί τους έρχονται από έξω με άλλα επίθετα και οικογενειακούς
δεσμούς. Οι συναισθηματικοί δεσμοί ανάμεσα σε τέτοια ζευγάρια είναι βαθιά μπερδεμένοι
και εντούτοις αυτές οι κόρες κρατούν τους γονείς τους σε απόσταση. Μπορεί να ακολουθήσουν τους συζύγους τους και να μετακομίσουν
σε άλλες πόλεις, αφήνοντας τους γονείς τους πίσω. Δεν τους νοσταλγούν και απλά κόβουν
κάθε επικοινωνία μαζί τους. Όσο οι γονείς δεν έχουν κανένα νέο από τις κόρες τους, αισθάνονται ολοένα και πιό ανήσυχοι. Γεμίζουν με τόση θλίψη
σαν να ήταν κρεμασμένοι ανάποδα. Η μόνη τους σκέψη είναι να δουν τα παιδιά
τους, όπως κάποιος που διψά και λαχταρά κάτι να πιει. Οι καλές σκέψεις τους για
τους απογόνους τους δεν σταματούν ποτέ.
Η αρετή της καλοσύνης
των γονιών μας είναι απεριόριστη. Αν κάποιος έχει κάνει το λάθος να είναι ασεβής,
πόσο δύσκολο είναι να ανταποδώσει αυτήν την καλοσύνη!
Εκείνη τη στιγμή, ακούγοντας
την ομιλία του Βούδδα σχετικά με το βάθος της καλοσύνης των γονιών μας, όλοι μέσα
στη Μεγάλη Συνάθροιση έπεσαν στο έδαφος και άρχισαν να κτυπούν τα στήθη τους
και να χτυπιούνται, μέχρι που όλοι οι πόροι τους έτρεχαν αίμα. Μερικοί έπεσαν αναίσθητοι
στο έδαφος, ενώ άλλοι μέσα στη θλίψη χτυπούσαν δυνατά τα πόδια τους στο έδαφος. Πέρασε πολύ ώρα μέχρι να μπορέσουν να ελέγξουν τον εαυτό τους. Με δυνατές φωνές οδύρονταν, “Τόση δυστυχία! Τι δυστυχία!
Πόσο οδυνηρό! Πόσο οδυνηρό! Είμαστε όλοι ένοχοι. Είμαστε αποτρόπαιοι που ποτέ δεν αφυπνίστηκαν,
σαν αυτούς που ταξιδεύουν στο σκοτάδι. Μόλις
τώρα καταλάβαμε τα παραπτώματα μας και τα σωθικά μας έχουν γίνει κομμάτια. Ελπίζουμε
μόνο ο Ευλογημένος να μας λυπηθεί και να μας σώσει. Σε παρακαλούμε πες μας πως μπορούμε
να ανταποδώσουμε την καλοσύνη των γονιών μας.”
Τότε ο Ταταγκάτα χρησιμοποίησε
οκτώ είδη βαθιών και καθαρών ήχων για να μιλήσει στη συνάθροιση. “ Όλοι σας θα πρέπει
να το ξέρετε αυτό. Θα σας εξηγήσω τώρα τις διάφορες όψεις αυτού του θέματος.
“ Aν υπήρχε κάποιος
άνθρωπος που μεταφέρει τον πατέρα του πάνω στον αριστερό του ώμο και τη μητέρα
του πάνω στο δεξί του ώμο, έως ότου τα οστά του τριβόμενα από το βάρος τους, να ανοίξουν τρύπα
μέχρι το μεδούλι και να γίνουν σκόνη, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος επρόκειτο να
κάνει περιφορές γύρω από το Όρος Μερού για εκατό χιλιάδες κάλπα, μέχρις ότου το
αίμα που θα έτρεχε από τα πόδια του, να σκέπαζε τους αστραγάλους του, αυτός ο άνθρωπος
ακόμα δεν θα είχε ξεπληρώσει την καλοσύνη των γονιών του.
Αν υπήρχε ένας άνθρωπος
ο οποίος, κατά την περίοδο ενός κάλπα γεμάτο με λιμό και πείνα, έκοβε τις σάρκες
του σώματός του σε λεπτές φέτες για να ταΐσει τους γονείς του και το έκανε αυτό
τόσες φορές όσα είναι τα μόρια της σκόνης κατά το πέρασμα εκατό χιλιάδων κάλπα, αυτός ο άνθρωπος ακόμα δεν θα είχε ξεπληρώσει
την καλοσύνη των γονιών του.
Αν υπήρχε ένας άνθρωπος
ο οποίος για χάρη των γονιών του, έπαιρνε ένα κοφτερό μαχαίρι, έβγαζε τα μάτια
του και τα πρόσφερε στους Ταταγκάτα και συνέχιζε να το κάνει αυτό για εκατό χιλιάδες
κάλπα, αυτός ο άνθρωπος δεν θα είχε ακόμα ξεπληρώσει την καλοσύνη των γονιών
του.
Αν υπήρχε ένας άνθρωπος
ο οποίος για χάρη του πατέρα του και της μητέρας του, χρησιμοποιούσε ένα κοφτερό
μαχαίρι για βγάλει την καρδιά του και το συκώτι του έτσι ώστε να έτρεχε το αίμα
του και να σκέπαζε το έδαφος και εάν συνέχιζε με τον ίδιο τρόπο να το κάνει
αυτό για εκατό χιλιάδες κάλπα, χωρίς να παραπονεθεί ούτε μια φορά για τον πόνο,
αυτός ο άνθρωπος δεν θα είχε ακόμα ξεπληρώσει την καλοσύνη των γονιών του.
Αν υπήρχε ένας άνθρωπος
ο οποίος για χάρη των γονιών του, έπαιρνε εκατό χιλιάδες σπαθιά και μαχαίρωνε
το σώμα του με όλα αυτά ταυτόχρονα έτσι ώστε να μπουν από τη μια πλευρά και να
βγουν από την άλλη και εάν συνέχιζε με τον ίδιο τρόπο να το κάνει αυτό για εκατό
χιλιάδες κάλπα , αυτός ο άνθρωπος δεν θα είχε ακόμα ξεπληρώσει την καλοσύνη των
γονιών του.
Αν υπήρχε ένας άνθρωπος
ο οποίος για χάρη των γονιών του, κτύπαγε τα οστά του μέχρι το μεδούλι και συνέχιζε
με τον ίδιο τρόπο να το κάνει αυτό για εκατό χιλιάδες κάλπα, αυτός ο άνθρωπος
δεν θα είχε ακόμα ξεπληρώσει την καλοσύνη των γονιών του.
Αν υπήρχε ένας άνθρωπος
ο οποίος για χάρη των γονιών του, κατάπινε λιωμένες σιδερένιες σφαίρες και συνέχιζε με τον ίδιο τρόπο να το κάνει
αυτό για εκατό χιλιάδες κάλπα, αυτός ο άνθρωπος δεν θα είχε ακόμα ξεπληρώσει
την καλοσύνη των γονιών του.”
Εκείνη τη στιγμή, ακούγοντας
το Βούδδα να μιλά για την καλοσύνη και την αρετή των γονιών, όλοι στη Μεγάλη Συνάθροιση
έκλαψαν σιωπηλά και ένιωσαν καυτό πόνο στις καρδιές τους. Συλλογιστήκαν βαθιά, ταυτόχρονα
ένιωσαν ντροπή και είπαν στο Βούδδα, “Ευλογημένε, πώς μπορούμε να ξεπληρώσουμε τη βαθιά καλοσύνη των γονιών μας;”
O Βούδδας
απάντησε, “Μαθητές του Βούδδα, εάν επιθυμείτε να ξεπληρώσετε την καλοσύνη των γονιών
σας, καθαρογράψτε αυτή τη Σούτρα για χάρη τους. Απαγγείλετε αυτή τη Σούτρα
για χάρη τους. Μετανιώστε για τις παραβάσεις και τα παραπτώματα για χάρη
τους. Για χάρη των γονιών σας, κάντε προσφορές στα Τρία Πολύτιμα Πετράδια. Για χάρη
των γονιών σας διατηρήστε την εντολή της αγνής τροφής. Για χάρη των γονιών σας, εξασκήστε τη
γενναιοδωρία και καλλιεργείστε (θετικές) ευχές. Αν μπορείτε να κάνετε αυτά τα πράγματα, θα
είσαστε ένα παιδί με σεβασμό. Αν δεν κάνετε αυτά τα πράγματα, θα είσαστε ένας άνθρωπος
που προορίζεται για τις κολάσεις.”
O Βούδδας
είπε στον Ανάντα, “Αν ένας άνθρωπος δεν είναι ευσεβής, όταν η ζωή του τελειώσει
και το σώμα του αποσυντεθεί, θα πέσει στην απεριόριστη, Κόλαση Αβίτσι. Αυτή η τεράστια
κόλαση έχει περιφέρεια οκτώ χιλιάδες γιοτζάνα6 και περιβάλλετε και από
τις τέσσερεις πλευρές από σιδερένιους τοίχους. Από πάνω είναι σκεπασμένη με δίχτυα,
και το έδαφος είναι επίσης από μέταλλο. Μια μάζα φωτιάς καίει μανιωδώς, ενώ ακούγονται
μπουμπουνητά και πέφτουν λαμπεροί κεραυνοί, κατακαίγοντας τα πάντα. Λιωμένος μπρούντζος
και ρευστός σίδηρος χύνονται πάνω στο σώμα
του αμαρτωλού. Μπρούντζινα σκυλιά και σιδερένια φίδια ξερνούν φωτιά και καπνό
που καίει τους αμαρτωλούς και ψήνει τη σάρκα και το λίπος τους μέχρι να γίνει πολτός.
Ώ, τέτοια δυστυχία!
Δύσκολο να την ανεχτείς, δύσκολο να την υπομείνεις! Υπάρχουν κοντάρια, γάντζοι,
λόγχες και μακριά δόρατα, σιδερένιοι πέλεκες και σιδερένιες αλυσίδες, σιδερένια
σφυριά και σιδερένια σουβλιά. Τροχοί από σιδερένια μαχαίρια πέφτουν σαν βροχή
από τον αέρα. Ο αμαρτωλός τεμαχίζεται, κομματιάζεται ή μαχαιρώνεται, και υποφέρει
αυτές τις ανελέητες τιμωρίες αδιάκοπα για κάλπα.
Μετά εισέρχονται
στις υπόλοιπες κολάσεις όπου τα κεφάλια τους καλύπτονται με πύρινες λεκάνες,
ενώ σιδερένιοι τροχοί κυλούν πάνω στα σώματά τους, οριζόντια και κάθετα μέχρις ότου
τα σωθικά τους να ξεσκιστούν τελείως και τα οστά τους και οι σάρκες τους να γίνουν
πολτός. Μέσα σε μια μέρα, βιώνουν αναρίθμητες γεννήσεις και αναρίθμητους θανάτους. Οι δυστυχίες αυτές είναι αποτέλεσμα
της διάπραξης των πέντε πολύ αρνητικών πράξεων και της ασέβειας κατά τη
διάρκεια της ζωής κάποιου.
Εκείνη τη στιγμή, ακούγοντας
το Βούδδα να μιλάει για την αρετή της καλοσύνης
των γονιών, όλοι στην Μεγάλη Συνάθροιση έκλαιγαν θλιμμένα και απευθύνθηκαν στον
Ταταγκάτα, “ Σήμερα πώς μπορούμε να ανταποδώσουμε τη βαθιά καλοσύνη των γονιών
μας;”
O Βούδδας
είπε, “Μαθητές του Βούδδα, αν επιθυμείτε να ανταποδώσετε την καλοσύνη τους, τότε
για χάρη των γονιών σας τυπώστε αυτήν τη Σούτρα. Αυτό πραγματικά ανταποδίδει
την καλοσύνη τους. Αν κάποιος τυπώσει ένα αντίγραφο, τότε αυτός θα δει ένα Βούδδα.
Αν κάποιος τυπώσει δέκα αντίγραφα, τότε αυτός θα δει δέκα Βούδδες. Αν κάποιος τυπώσει
εκατό αντίγραφα, τότε αυτός θα δει εκατό Βούδδες. Αν κάποιος τυπώσει χίλια
αντίγραφα, τότε αυτός θα δει χίλιους Βούδδες. Αν κάποιος τυπώσει δέκα χιλιάδες αντίγραφα, τότε
αυτός θα δει δέκα χιλιάδες Βούδδες. Αυτή
είναι η δύναμη που παράγεται όταν καλοί άνθρωποι τυπώνουν Σούτρες. Όλοι οι Βούδδες
θα προστατεύουν παντοτινά τέτοιους ανθρώπους και μπορούν αμέσως να προκαλέσουν την επαναγέννηση των γονιών τους στους ουρανούς,
την απόλαυση όλων των ειδών ευτυχίας, και το σταμάτημα της δυστυχίας των κολάσεων .”
Εκείνη τη στιγμή ο
Ανάντα και οι άλλοι από τη Μεγάλη Συνάθροιση - οι ασσούρα, οι γκαρούντα, οι κίνναρα, οι μαχοράγκα, οι άνθρωποι, οι μη άνθρωποι
και άλλοι, καθώς και οι θεοί, οι δράκοι, οι γιάκσα, οι γκάνταρβα, οι σοφοί βασιλείς
που γυρνούν τον τροχό, και όλοι οι μικρότεροι βασιλείς - όταν άκουσαν τι είχε πει ο Βούδδας αισθάνθηκαν όλες τις τρίχες του σώματός τους
να σηκώνονται όρθιες. Έκλαψαν θλιβερά και δεν μπορούσαν να σταματήσουν τους εαυτούς
τους. Ο καθένας από αυτούς έδωσε ένα όρκο λέγοντας “ Όλοι μας, από τώρα μέχρι την εξάντληση των ορίων
του μέλλοντος, θα προτιμούσαμε τα σώματα μας να κονιορτοποιηθούν σε μικρά μόρια
σκόνης για εκατό χιλιάδες κάλπα, παρά ποτέ να πάμε ενάντια στις σοφές διδασκαλίες
αυτών που έχουν Φτάσει στο Ως Έχει. Θα προτιμούσαμε οι γλώσσες μας να τραβηχτούν
προς τα έξω έτσι ώστε να φτάσουν σε μέγεθος ένα ολόκληρο γιοτζάνα, και για εκατό χιλιάδες κάλπα ένα σιδερένιο άροτρο
να τρέχει πάνω τους, θα προτιμούσαμε να έχουμε έναν τροχό με εκατό χιλιάδες λεπίδες,
να κυλά ελεύθερα πάνω στα σώματα μας, παρά ποτέ να πάμε ενάντια στις σοφές διδασκαλίες
του Ταταγκάτα. Θα προτιμούσαμε τα σώματα μας να παγιδευτούν σε ένα σιδερένιο δίχτυ
για εκατό χιλιάδες κάλπα, παρά ποτέ να πάμε ενάντια στις σοφές διδασκαλίες του
Ταταγκάτα. Θα προτιμούσαμε τα σώματα μας, για εκατό χιλιάδες κάλπα να κομματιαστούν,
πετσοκοπούν, ακρωτηριαστούν και να λαξευτούν σε δέκα εκατομμύρια κομμάτια έτσι
ώστε το δέρμα μας, οι σάρκες μας, οι αρθρώσεις μας τα οστά μας να διαχωριστούν τελείως,
παρά ποτέ να πάμε ενάντια στις σοφές διδασκαλίες του Ταταγκάτα.”
Τότε ο Ανάντα, με αξιοπρέπεια
και με ένα αίσθημα γαλήνης, σηκώθηκε από την θέση του και ρώτησε το Βούδδα,“ Ευλογημένε,
τι όνομα θα έχει αυτή η Σούτρα όταν εναρμονιζόμαστε με αυτήν ή την διατηρούμε;”
Ο Βούδδας είπε στον
Ανάντα“ Αυτή η Σούτρα ονομάζεται Η ΣΟΥΤΡΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΒΑΘΙΑ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΤΩΝ
ΓΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΗΣ ΤΗΣ. Χρησιμοποιήστε αυτό το όνομα όταν εναρμονίζεστε
μαζί της ή τη διατηρείτε. ”
Εκείνη τη στιγμή, η
Μεγάλη Συνάθροιση, οι θεοί, οι άνθρωποι, οι ασσούρα, και οι άλλοι, ακούγοντας αυτά
που είπε ο Βούδδας, κατευχαριστήθηκαν. Πίστεψαν σε αυτά, τα δέχτηκαν, δήλωσαν
ότι θα συμπεριφέρονται σύμφωνα με αυτά και στη συνέχεια υποκλίθηκαν και αποσύρθηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου